Сачыненне па тэме хто ж смяецца апошним
Dating > Сачыненне па тэме хто ж смяецца апошним
Download links: → Сачыненне па тэме хто ж смяецца апошним → Сачыненне па тэме хто ж смяецца апошним
Што ж гэтакі пеўнік зробіць дырэктару? А ніякай бітвы не бывае без ахвяр. Запалохаўшы Тулягу, Гарлахвацкі-прайдоха прымушае яго напісаць навуковую працу: «Вы напішаце, а я прачы-таю, праверу. Урокі паспяховай барацьбы са злом дае нам і В. Сцвярджаючы, што перамога дабра магчыма толькі ў выніку бязлітаснага бою са злом, пісьменнікі нашай нацыянальнай літаратуры папярэджваюць, што гэты бой нялёгкі. Думаеш, калі я баба, дык ужо і паверу ўсякаму глупству. Анна Паўлаўна стукае кулакамі ў дзверы, патрабуе ключ. Ідэйны змест сатырычнай камедыі «Хто смяецца апошнім» нельга зразумець, калі не ўлічваць рэалій часу. Без наук н ня яляе свайго жыцця. Але раптам у Тулягі прачнуліся рашучасць і мужнасць. У кантрасце паміж пачаткам і канцом твора і хаваецца сэнс яго назвы. У цяжкая хвлны Яна стараецца падтрымаць Чарнавус дапамагчы яму.
Твор Кандрата Крап і вы «Хто смяецца апошн і м» можна назваць сучасным, таму што падзеі, аб якіх мы даведваемся са старонак твора, вельмы падобныя на сённяшнія. У камедыі асуджаецца кар'ерызм, паклёпніцтва, невуцтва і падхалімства. Дзеянні, якія апісвае аўтар, адбываліся на тэрыторыі нашай краіны у трыццатых гадах мінулага стагоддзя. Гэтаму часткова знаходзіцца пацверджанне у тэксце... Аляксандр Пятровіч Чарнавус — прафесар інстытута геалогіі. Без навукі ён не ўяўляе свайго жыцця. Гэта вельмі разумны, адукаваны чалавек. Яго слабасцю з'яўляецца яго даверлівасць і шчырасць. Калегі яго паважаюць, у цяжкую хвіліну яны яго падтрымліваюць. Раскажа, і дзе некалі мора было, і чаму яго цяпер там няма, і якія жывёлы былі мільёны год таму назад, і як яны елі адна другую. Кніжкі друкуе свае, студэнтам лекцыі чытае, для піянераў у журнал піша. Напісаў, кажуць, нейкую кнігу важную, дык аж у Маскву паслаў. Гарлахвацкі - дырэктар інстытута геалогіі. Але да навуковай дзейнасці гэты чалавек не мае ніякага дачынення. Гэту пасаду яму дапамаглі атрымаць ягоныя сябры. Гарлахвацкі — вельмі хітры і знаходлівы чалавек, таму адчувае сябе вельмі вольна. Хрыбеціны ў іх моцныя, галовы разумныя,— няхай стараюцца, калі хочуць на свеце жыць... Ажыццяўляе свой намер Гарлахвацкі вельмі спрытна і прафесійна. Зёлкін - малодшы навуковы супрацоўнік. Гэта сапраўдны паклёпнік і падхалім. Ён заўсёды стараецца дагаджаць начальству, падхалімнічае, каб утрымаць свае месца, , а вось супрацоўнік з яго не вельмі ўдалы. Зелкін як вучоны амаль нічым не адрозніваецца ад свайго шэфа. Яны абодва не ведаюць, што гэта ніякая не навуковая праца. И Зёлкин пачынае расхваліваць свайго начальніка; «Павінен проста сказаць, таварышы, што ад даклада паважанага Аляксандра Пятровіча я ў вялікім захапленні. Якое смелае пранікненне ў глыбіню сівых вякоў праз алювіі, дылювіі, пліяцэны, міяцэны і ўсякія іншыя напластаванні. Якая сіла канструктыўнага розуму…» Тулягу нел ьга аднесці ні да станоўчых, ні да адмоўных вобразаў. Спачатку мы бачым яго баязлім, няўпэўненым. Але раптам у Тулягі прачнуліся рашучасць і мужнасць. Ён згадзіўся напісаць працу, але толькі дзеля таго, каб выкрыць невуцтва Гарлахвацкага. З яго дапамогай ўсе даведаліся праўду. Гэта дапатопная жывёліна аказалася вельмі жывучай, і некаторыя яе экземпляры дажылі аж да нашага часу. Жывёліна гэта хоць і рэдкая ў нас, але надзвычай шкодная.
Last updated
